Gdybyśmy się tak zastanowili, w jakim celu albo dlaczego zwykle jemy… to moglibyśmy się mocno zdziwić. Jemy bowiem z różnych powodów, a czasem pozornie bez powodu.
Jemy by zaspakajać różne głody. Możemy zaspokoić naturalny głód fizyczny, ale też jemy by zagłuszyć głód emocjonalny. Możemy jeść, bo czujemy się samotni, bo nie radzimy sobie z trudnymi emocjami, bo się nudzimy. Możemy jeść, bo boli nas życie, bo trwamy w schemacie, w którym nie chcemy żyć. Możemy jeść, bo obecne życie nam nie smakuje, bo nie umiemy zaakceptować samych siebie.
Możemy jeść automatycznie, nie czując w ogóle głodu. Możemy jeść, bo inni jedzą wokół nas albo sądzimy, że na tym etapie życia jest to nasza główna przyjemność. Możemy jeść by nie robić komuś przykrości lub po prostu nie umiemy odmówić (spróbuj odmówić babci!). Możemy jeść by inni nie pomyśleli, że się odchudzamy albo by nie czuć się wykluczonym. Możemy jeść, bo akurat ładnie pachnie pieczywem czy świeżo paloną kawą albo możemy jeść, bo „tego jeszcze nie jadłam, no to, dlaczego mam nie zjeść?”. Możemy jeść, bo nie mamy siły lub kompetencji by oprzeć się naporowi wszechobecnego marketingu żywności wysoko przetworzonej, a przecież jedzenie jest wszędzie wokół nas. Możemy wreszcie jeść, bo tak właśnie rozumiemy słowo „wolność”. Z bardzo wielu powodów możemy zatem dziś jeść.
Lecz czy z tych wszystkich powodów jeść warto? Niby nie, ale jak ten pociąg zatrzymać?
Jeśli odnajdujesz się w wymienionych schematach i masz ich już serdecznie dość – zadzwoń do mnie lub napisz. Nie odkładaj decyzji na wieczór, nie zapisuj w kalendarzu „Sprawdzić, jak pracuje Pawłowska”, a już Boże broń nie sięgnij po coś na ząb, by przeżuwając pocieszyć się bezwiednie wobec niełatwych myśli, które ten króciutki tekst mógł obudzić. Umiem Cię wesprzeć. Umiem Cię wyprowadzić z tej maszynki. Robię to z dobrymi efektami od 12 lat. Sprawdź, jak możemy razem zadziałać!